Eerlijk zeggen: wat is je beeld bij een arbodienstverlener? Waarschijnlijk dat het een saaie, suffe boel is. Met oudere mannen die vooral bezig zijn met controleren of een medewerker wel echt ziek is. En die standaardmodellen hebben liggen om weer aan de slag te gaan (eerst drie weken thuis, dan een dag in de week naar het werk, enzovoort). Misschien heb je ook wel het beeld van een dokter die niet heel communicatief vaardig is. Die met één vinger typt en de blik strak op zijn monitor gericht houdt, terwijl hij met je medewerkers praat.
Wachten tot iemand ziek wordt
Dat beeld komt niet helemaal uit de lucht vallen. Tot een jaar of vijf geleden ging arbodienstverlening om verzuimreductie. Oudere artsen zijn daarin geschoold, hebben dáár ervaring mee en werden dáár ook op afgerekend. Dat heeft gezorgd voor een vrij starre cultuur waarin regels en procedures centraal staan. Met grote arbodiensten die wachten tot iemand ziek wordt, voordat ze in actie komen. En die vervolgens vrij paternalistisch een plan uitrollen. Zonder daarover werkelijk te overleggen met de werkgever en de medewerker.
Gelukkig verandert dat. Steeds meer werkgevers zien het belang van preventie en duurzame inzetbaarheid, en maken daarover afspraken met hun arbodienstverlener. Maar het gaat te langzaam en vaak niet ver genoeg. Want nog steeds staat in veel contracten tussen werkgevers en arbodiensten het percentage waarmee het ziekteverzuim omlaag gaat als belangrijkste kpi. En moeten we het behalve over preventie niet ook gewoon hebben over werkgelúk? Zeker voor millennials is dát waar het om draait. Zinvol interessant werk, waar je energie van krijgt.
Onderdeel van je team
Dat vraagt om een nieuwe arts. Om precies te zijn: een jonge arts. Die enthousiast is, en die met plezier aanschuift bij overleggen in een organisatie. Zodat hij of zij echt onderdeel wordt van het team. Dat verlaagt de drempel voor medewerkers om contact op te nemen (ik heb dit en dit meegemaakt, ik knap niet af, maar wil je eens met me meedenken over wat ik het beste kan doen?), en geeft de mogelijkheid om proactief te adviseren (ik zie dat een aantal van je medewerkers best druk is, moeten we daar niet iets mee?).
Wat is dan de beste rol voor een ervaren arts? Als coach, precies op het gebied waar die jongere arts kennis en ervaring te kort heeft: wet- en regelgeving. Want dat is een vak apart, waar je als jonge hond snel de mist mee ingaat.
Een jonge hond met een ervaren coach dus. Die niet alleen spreekuren draaien, maar die creatief kijken naar mogelijkheden. Een arts die de olifant in de kamer benoemt, die niet allerlei sessies belegt (en daar rekeningen voor stuurt) met een medewerker die eigenlijk gewoon een arbeidsconflict heeft. En een dokter die daarbij focust op onderwerpen als zingeving, geluk, structuur en energie. Want werk moet vooral leuk zijn. Dan komt de rest vanzelf.
